Een paar weken terug zag ik hem langskomen, een statige Zweedse schommelstoel. We gingen er gezellig een dagje op uit en vanuit een leuk winkeltje in Vriezenveen namen we hem mee naar huis, alwaar hij een plek kreeg op onze veranda. Het was al een oudje, met de voor dit soort stoelen typerende sierschilderingen. Geen idee hoe oud precies. Wat we wel weten is dat de stoel in 1977 is gerenoveerd, want dat heeft Allan Olsen in de onderkant van de zitting gekerfd. Dat ie daarna veel gebruikt is, kon je er aan zien, maar het bleef een trotse Zweedse schoonheid. We hebben hem op zijn plek gezet, er hele avonden naar gekeken, over nagedacht, op geschommeld, en tot de conclusie gekomen dat ie toch een opknapbeurt ging krijgen. De kleur hadden we snel gevonden, een vergrijsde blauwtint mocht het worden, voor een wat zachtere uitstraling dan het originele nachtblauw. Dit type stoel werd in Zweden altijd voorzien van sierschilderwerk, en ik vond het een leuk idee om de schommelstoel ook nu weer een versiering mee te geven, maar dan eigentijdser en .... tja... eigenlijk heb ik er een beetje een Dutch Patches stoel van gemaakt. Het enige wat er nu nog aan ontbreekt is een bijpassend kussen, om nóg lekkerder te schommelen, maar dat komt vast wel goed :). Een heerlijke stoel voor een lome zomeravond, deze echte Zweedse Gungstol. Op de foto's kun je de metamorfose bekijken.
De stropdassen van opa waren allemaal bewaard gebleven en bij iedere stropdas was wel een herinnering aan wanneer hij die gedragen had. Zoals die ene speciale stropdas, die hij om had gehad toen ze net geboren was. Nu wilde ze er heel graag kussens van laten maken. En dan op zo'n manier dat je nog duidelijk kon zien dat het stropdassen waren. We kozen samen voor diagonale strepen, waarin je de vorm van de stropdas nog ziet.
Eén kussen kreeg een donkerblauwe achterkant, en het andere een bordeauxrode. Sierlijke kussens, van de chique stropdassenstoffen die mooie herinneringen boven halen. De foto's van deze kussens vind je hier.
Zo langzamerhand is de zomervakantie begonnen, sommigen vieren al vakantie, anderen wachten nog even. Dutch Patches is ook in vakantiestemming, we gaan even wat langzamer, en genieten van het zonnige weer, fietstochtjes, picknicks, de lange luie zomeravonden, een goed boek, heerlijk eten, zelfgemaakte ijsthee, Scrabble en Monopoly. En misschien een quilt... er komt vast af en toe nog wel een blogje langs.
De postbode bracht een klein pakketje, met daarin negen lieve kleine truitjes voor de voorkant, en een geborduurd lakentje voor de achterkant van een kussen. Enkele jaren geleden maakte ik al een soortgelijk kussen voor hen van de kleertjes van hun oudste zoontje. Nu waren de kleertjes en het lakentje van hun tweede zoontje aan de beurt. Negen kleine truitjes, 9 vlakjes voor de voorkant en een wit lakentje met een prachtig borduursel voor de achterkant. Het kussen kreeg een knoopjessluiting, en het geheel werd doorgestikt. Daarna snel foto's gemaakt, en het pakketje mocht weer onderweg. Nu staan er twee kussens te pronken op hun bed, met mooie herinneringen aan de babytijd van hun zoontjes, die veel te snel voorbij gaat. Nog wat meer foto's bekijken, óók van de leuke achterkant? Die staan hier.
Ze had al 30 jaar enkele kledingstukjes bewaard van toen haar zoon nog een baby was, en nu was de tijd gekomen om er iets mee te doen. Of ik van deze kleertjes een klein babydekentje kon maken. Eigenlijk dacht ze dat het niet mogelijk was, het waren slechts acht kleine truitjes en sommige hadden kleine beschadigingen of vlekjes. Maar omdat het maar een klein dekentje (70cmx90cm) hoefde te worden, wilde ik het toch graag proberen, omdat ik wel mogelijkheden zag. Ze stuurde een pakketje met de kleertjes naar me op en het passen en meten begon. En het lukte! Een heel vrolijk dekentje is het geworden. We kozen voor de achterkant een lief rood ruitje, en ook het biesje maakte ik van hetzelfde ruitje. Het is een mooi erfstukje geworden. Een dekentje van kleertjes die al 30 jaar bewaard werden, een dekentje dat nu heel geschikt zou kunnen zijn voor een baby'tje. Wil je nog wat meer foto's bekijken van dit vrolijke dekentje met de ruitjes achterkant? Die staan hier.
Gele bloemen, een vrolijke zonnige toevoeging aan een heel grote quilt, gemaakt van werkkleding. Een tas vol met kleding, echte werkkleding, ruitjes en streepjes overhemden, een rood t-shirt en werkbroeken van ruwe stoffen arriveerde. Veel van de kleding vertoonde kleine brandgaatjes en reparatieplekken. Mijn vermoeden dat zijn beroep lasser was, werd bevestigd. Er waren gelukkig nog genoeg stukken stof die ik goed kon verwerken, en het was juist mooi om ook een stukje gerepareerde kleding erin te laten zien. De bloemen zijn vrolijk en staan symbool voor hen samen, één grote bloem, en zeven kleine bloemen, voor hun zeven kinderen. Maar de reden waarom deze deken gemaakt werd is helemaal niet zo vrolijk en zonnig. In dit grote gezin sloeg corona genadeloos toe, en nu moeten ze hun echtgenoot en vader missen. Haar steun en toeverlaat is er niet meer, juist nu ze hem zo ontzettend nodig heeft in de strijd tegen kanker die ze moet voeren. Een deken van zijn kleding kan haar hopelijk de warmte en herinneringen aan mooie tijden geven, die ze op dit moment zo goed kan gebruiken. Er zijn hier nog wat meer foto's te bekijken van deze quilt.
Mijn vorige naaimachine was een Pfaff, eentje van 35 jaar oud, die meestal nog prima deed wat ie moest doen, maar hier en daar toch een beetje begon te piepen en te kraken en af en toe de draad een beetje kwijt was. Maar sinds ik een paar jaar geleden een moderne Bernina kocht mocht het oudje eigenlijk een beetje met pensioen. Want de Bernina is een fantastische naaimachine, met een aantal nieuwerwetse handigheden waar ik graag gebruik van maak. Eén daarvan is de automatische gareninrijger, die feilloos de draad oppakt waar mijn 50+ ogen het een beetje laten afweten. Je hoeft namelijk niet meer het draadje met de hand in het oogje van de naald proberen te steken, nee, je drukt op een hendeltje en het draadje komt vanzelf in het naaldoogje terecht. Een handigheidje dat ik zeer waardeer, en de gareninrijger wordt dan ook veelvuldig gebruikt. En mede door dit veelvuldige gebruik was het inrijgertje een beetje "lam" geworden, en werkte niet meer zoals het hoorde. Gelukkig kon ik na een kort telefoontje diezelfde middag nog terecht bij Rutten Naaimachines op de Alberdingk Thijmstraat in Blerick, die het inrijgertje gewoon op voorraad had en even voor me verwisselde, zodat ik weer vele, vele kilometers draad automatisch door het oog van de naald kan rijgen. Heel blij met de snelle en altijd adequate service van Rutten Naaimachines.
Als grote verrassing kwam er in dit gezin een derde zoontje. Enkele jaren geleden lieten ze al een keertje een quilt maken van de kleding van hun, toen nog twee, kinderen. Haar trouwjurk en zijn trouwpak werden er toen ook in verwerkt. Nu mocht ik weer een quilt maken van de kleding van alle drie de zoontjes, én er kwam nog een blokje van de trouwjurk in. Het mocht dit keer een hele grote worden, eentje voor op hun tweepersoonsbed. Gezellige printjes en kleurtjes, en hele leuke mini details kregen allemaal een plekje in de deken. Voor de rand en achterkant kozen we een jeansblauwe kleur die het geheel prachtig omlijst. Een deken vol met mooie herinneringen aan de eerst jaren van hun kinderen. Inmiddels ligt de quilt op hun bed te pronken, en mag ik de foto's laten zien. En hier kun je nog veel meer foto's bekijken.
Het lijkt erop dat iedereen mondkapjes aan het maken is, mijn stofleveranciers melden dat de katoen en elastiek niet aan te slepen is. We hadden al een doos papieren mondkapjes gekocht, want ja, soms moet er gereisd worden met het OV. En misschien een keertje broodjes halen in Duitsland? Met de aanzienlijke stofjesvoorraad in mijn kast en een rolletje elastiek in de la, ben ik toch ook maar eens aan de slag gegaan. Even over het internet gestruind, en een goede tutorial gezocht en gevonden, en aan de slag. Ben je een beetje handig, en wil je ook een paar mondkapjes zelf maken? Via deze link vind je een patroon voor een goed passend mondmasker van dubbele stof, met uitgebreide uitleg en filmpje. https://www.prettyhandygirl.com/best-fit-facemask/ Er wordt een sluitklipje van een broodzak gebruikt om het kapje bij de neus aan te kunnen knijpen voor een perfecte pasvorm. Echt, het werkt prima! Belangrijk is dat je stevige stof uitzoekt van 100% katoen, en dat de elastiek voor achter je oren zacht is, zodat het niet gaat irriteren en schuren. Dan een middagje aan de naaimachine, zodat jij ook een stapeltje wasbare mondkapjes hebt klaarliggen voor als je onderweg gaat en er gevraagd wordt om ze te gebruiken. O ja, het Covid-kapsel van de foto is inmiddels weer naar de kapper geweest, haha.
Een hele tas vol overhemden, die van de vader van haar Ierse vriendin waren geweest. Al weer een hele tijd geleden had deze vriendin haar die tas gegeven, misschien kon zij er iets mee doen? En dat deed ze. Ze kwam naar Baarlo met de overhemden en ik maakte er een quilt van. Die quilt zou afgelopen april al naar Ierland vliegen, maar daar kwam corona tussen. Maar als het weer kan over een tijdje, zullen de vriendinnen elkaar weer ontmoeten, en dan gaat de quilt als verrassing mee. Een warme herinnering aan haar vader. Hier staan nog wat meer foto's om te bekijken. Aan de schaduwen van de boom is te zien dat de foto's in het fletse licht van het vroege voorjaar gemaakt zijn, nog voordat de blaadjes aan de bomen waren.
Twee meiden, twee zakken vol kleding. Van veel kleertjes twee keer dezelfde, maar toch ook af en toe verschillend. Hun eerste pakjes piepklein, maatje 44. Zo klein dat er maar nét een vierkantje uitgehaald kon worden. De quilts leken best veel op elkaar, totdat de zusjes zelf een kleur mochten uitkiezen voor de rand en achterkant, toen was er ineens een GROOT verschil. Limegroen voor het meisje dat van voetbal houdt, en fuchsia roze voor het meisje dat van donuts houdt. Samen met hun ouders zochten ze ook nog wat foto's uit die in de voorkant van de quilts verwerkt werden. Op deze manier zijn er twee vrolijke quilts ontstaan. Hetzelfde en toch ook heel verschillend. De dames zijn er ontzettend blij mee, zelfs zo blij dat ik de foto's waarop ze met hun eigen quilt te zien zijn op de website mag plaatsen. En dat vind ik nou superleuk! Wil je nog wat meer foto's van deze vrolijke dekens bekijken? Die staan hier.
Zo vonden we hem
Met blutsen en deukjes
Gerenoveerd 1977
Zo is ie nu
